Twee en een halve maand is het stil geweest op de blog. Weerspannige apparatuur dat weigerde met elkaar te communiceren, en als klap op de vuurpijl een uiteindelijk geheel in staking gaande telefoon vormde een deel van de oorzaak. De telefoon deed het op een dag gewoon weer, een verklaring heb ik er nog steeds niet voor gevonden. Folmer deed het verrekte apparaat aan, en hij deed het alsof er geen algehele staking van drie weken aan vooraf was gegaan. Het is trouwens opvallend hoe vaak apparatuur besluit gewoon weer te doen als Folmer zich ermee gaat bemoeien. En ik zweer je, hij is echt niet iemand met een enorme technische achtergrond of aanleg. Soms kijkt hij alleen maar, of hij schud een beetje ofdrukt op een paar knopjes, en dat is al voldoende. Ik vermoed hier een groot complot. Ooit 'The Stepford wives" van Ira Levin gelezen? Nou dan!
Ik pak de draad op begin december. Sinterklaas bezocht gelukkig ook Noorwegen, al liet hij ons weten dat hij daarvoor wel wat hulp had gekregen van de Julenisse (De Kerstkabouter, dat is de Noorse verpersoonlijiking van het grootse kinderfeest)
Verder heb ik mijn verjaardag gevierd, lekker gegeten met gezin en Hanneke en Ingrid kwamen 's avonds op de thee.
Met Lieuwe zijn we op een zondagmiddag naar Brekstad gereden. Hoewel dat maar 17 kilometer verderop ligt, kunnen de temperaturen sterk verschillen van hier. Een keer reden we naar Brekstad, en toen was het bij vertrek -14° C. Bij aankomst in Brekstad was het -2°C. Brekstad is aan drie kanten omringd door het Fjord, dat heeft kennelijk een grote matigende invloed op de temperatuur. Brekstad ligt op een landtong, die heel vlak is. Wanneer we Nederland met zijn uitgestrekte vlakke land missen, kunnen we daar altijd ons hart ophalen.
Op de laatste dag voor de kerstvakantie was er een kerstviering op school. Alle klassen hadden een lied ingestudeerd en lieten dat aan elkaar horen. De 5e klas heeft altijd de eer om het Santa Lucia lied ten gehore te brengen. Hier heb ik nog een foto van, als mijn telefoon goede zin heeft, kan ik die nog toevoegen.
En toen was het vakantie! Op zondag reisden we voor twee weken naar Nederland.
Veel mensen hebben ons gevraagd hoe het was, om weer even in Nederland te zijn. Natuurlijk was het heel fijn om iedereen weer even te zien en te spreken. Maar eerlijk hebben we het ook wel als overweldigend ervaren. Je wilt veel te veel in een veel te korte tijd, we probeerden toch wat 'schade' in te halen. We hadden echt een schema per dag. Dat is echt niets voor ons, en we kregen het allemaal op onze eigen manier wat benauwd van. Ook daar moeten we ervaring in opdoen
We zijn ruim een week in Haren geweest, we mochten in het huis van Alette en Rob, die zelf naar hun huisje in Langweer waren vertrokken. Dat was echt ideaal! Daarna hebben we nog een halve week in een huisje op 'De Hof van Saksen' gezeten. Hierboven een sfeerimpressie van de oprit bij avond. Die niet zo mooi is, omdat om de een of andere onverklaarbare reden de telefoon of computer sommige foto's opslaat in een veel lagere resolutie (zucht).
En toen gingen we alweer terug naar huis.
Op Schiphol nog even naar de uitstelling van Nemo, daar kun je leuke dingen doen die met natuurkundige verschijnselen en techniek te maken hebben. Herken je de de personen op onderstaande foto?
De laatste dagen in het oude huis. Met de prachtigezonsondergangen boven het Fjord.....
Zondag kwamen we thuis, en maandag ging iedereen weer naar school en werk. En we konden de sleutel ophalen van ons nieuwe huis! We hoefden niet veel te doen. Alles is goed onderhouden. Misschien hier en daar niet helemaal onze smaak, maar dat zien we later wel. Alleen Anne Lieke haar kamer moest geverfd worden....
En er moest een muur tussen twee slaapkamers verwijderd worden....
En de donkerrode hal hebben we wit geverfd.
Het verhuizen is stap voor stap gegaan. Het nieuwe huis ligt 500 meter van het oude, maar dan moet je wel een stukje over een steil voetpad. Over de toegestane weg is de afstand ongeveer 3 kilometer.
Een van de laatste ochtenden in het oude huis....
....kregen we bezoek! Ze waren met zijn tweeën.
Begin januari werd het snel koud. met temperaturen van -19° C, waren we blij naar een warmer huis te kunnen vertrekken.
Binnen twee weekeinden waren we over, dankzij de hulp van velen. Het eerste weekend is de grote apparatuur verhuisd, door Folmer en een aantal Noorse collega van Folmer. Ook de leraar Noors van de kinderen hielp mee. Ik had een grote pan soep gemaakt, maar op het moment dat iedereen binnen was lag ik met een appelflauwte op de bank omdat ik het topje van mijn pink er af had gesneden. Ai.. Sytze bracht zijn op school geleerde EHBO erg goed in de praktijk, en bleef erg kalm.
De soep was trouwens heerlijk. Dat stuk nagel heeft niemand teruggevonden.
In het tweede weekend kwam Hanneke op zaterdag helpen met inpakken. Dat ging heel vlot! Op zondag was het even afwachten wat er aan hulp zou komen opdagen. We rekenden uit dat dat kon variëren van 1 tot 5 mensen. Met een beetje geluk, zouden we die avond al in het nieuwe huis kunnen zitten. Er kwamen drie mensen, maar wel drie mensen die van aanpakken wisten! Met 4 auto's waarvan 2 met aanhanger, was na een dag hard werken bijna alles over. Super!
Als Nederlanders hebben we even moeten wennen aan de winterse wegomstandigheden. Die zijn nieuw voor ons. Bijna iedereen in onze omgeving rijdt op piggdekk, oftewel spijkerbanden. Dat is geen overbodige luxe. We hebben tot en met onze verhuizing onze Nederlandse auto aangehouden, in een Opel Zafira kun je namelijk bijna 3 kuub kwijt. En door de week hebben Folmer en ik ook nog wel vaak heen (met een volle auto) en weer (leeg) gereden. Gelukkig waren de omstandigheden redelijk, want onze Nederlandse auto reed op winterbanden. Met slechtere omstandigheden heb je daarmee geen grip meer. Het is me een keer overkomen dat ik met de Nederlandse Zafira het steile voetpaadje op ging, maar na 20 meter kon ik me weer terug laten zakken. De banden hadden totaal geen grip en gleden weg over het wegdek.
Na de verhuizing hebben we de auto naar de sloper gebracht. Dat bespaarde ons een rit naar Nederland, en de sloper gaf er ongeveer het zelfde bedrag voor als wat we ervoor zouden kunnen vangen in Nederland, als we erin slaagden om een koper te vinden. Het was een tip die we ergens van een autoverkoper hadden gekregen. Het bleek een hele goede tip te zijn.
Hier konden we de auto een jaar gebruiken in Nederland verzekerd en geregistreerd. Wilden we hem langer gebruiken, dan moesten we hem importeren. Dat laatste zou ons €10.000,- gekost hebben. Dat was hij bij lange na niet meer waard.
Weer een stukje Nederland is afgesloten.
In het nieuwe huis hebben we een mooi plaatsje voor de voedervogel, die Anne Lieke op school heeft gemaakt. Als je goed kijkt, zie je dat de vogels er al dankbaar gebruik van maken.
Verder zijn we de afgelopen twee weken op zoek geweest naar langrenn (langlauf) ski's. Ondertussen zijn we geslaagd het hele gezin van latten, schoenen en stokken te voorzien. Meest tweedehands, we moeten eerst maar eens zien of iedereen het leuk vindt. In het dorp is een inbrengwinkel voor ski's. en we weten ondertussen dus ook aardig onze weg te vinden op Finn.no, de Noorse Marktplaats.
In de tuin is een leuk hellinkje om te oefenen, en ook de straat is heel geschikt voor beginners.
Sleeën is trouwens ook leuk in de straat.
Het vriest ondertussen al een paar weken. Langs de rotsen hangen de prachtigste ijspegel-formaties.
Zoals je ziet maken we ons niet teveel zorgen over het overtreden van de maximumsnelheid. De Noorse sneeuw vormt een perfecte dekmantel.
En dan hebben we tot slot een volgende vraag voor de liefhebbers van puzzles en raadsels. Wij hebben weer iets aangeschaft, wat we met erg veel plezier gebruiken. Wie weet wat het is en waarvoor we dit gebruiken?
