Vakantie en een beetje meer

Het hoogste punt binnen de gemeente is de Kopparen, een berg van 480 m. hoog. Op zich niet zo specaculair, maar wanneer je bedenkt dat je je een paar kilometer verder op zeeniveau bevindt, is het toch wel een behoorlijk hoogteverschil.

De Kopparen beklommen we op een dag dat we de bergschoenenvan Sytze niet konden vinden. De tocht naar de top is gemakkelijk, dus goed te doen op gympen. Het had de dagen tevoren flink geregend, we rekenden niet op mooi weer. Dat was een misrekening. Het werd binnen de kortste keren prachtig en warm. Alleen de hoeveelheid water in de beken getuigden nog van het slechte weer ervoor.

Het lopen naar de top, zo ontdekten we, is een geliefde bezigheid van de bewoners Botngård, en dan vooral onder de 60+ ers. Heel wat kwieke ouderen stoomden ons met het grootste gemak voorbij.
Vanaf de top van de Kopparen had je een magnifique uitzicht over de omgeving.

Als je goed kijkt op dit plaatje, zie je in het midden (iets verder naar linksboven, daar zie je ook nog een klein stukje van het fjord) de ijshal van Botngård liggen. Het water rechts van het midden is een hoger gelegen meer.

Verder zijn we deze week naar Trondheim geweest, we hebben ons gemeld bij de immigratiedienst en bij het bevolkingsregister. Dat levert ons het felbegeerde fødselsnummer op, we ontvangen dat over twee weken met de post. Met dat fødselsnummer, vergelijkbaar met het Nederlandse sofinummer, kunnen we telefoon aanvragen (een internet abonnement liep al, gelukkig), de verzekering regelen, een auto op onze naam laten zetten, een autopass aanvragen (geeft 50% korting op de veerboten!) kortom: je wordt erkend als volwaardig Noors staatsburger. We moesten een poosje wachten tot we aan de beurt waren.

 Daarna even de benen strekken/even bijkomen in een park.

Aan het einde van de middag was ook de verzekering van de auto geregeld. Dat had ons op de nek gezeten. We kunnen nu een jaar lang verzekerd doorrijden met onze Nederlandse auto. Dat geeft ons de tijd om op zoek te gaan naar een andere.
De Ikea, die ook nog op ons programma stond, schoot erbij in. Niemand had er meer echt zin in. Terug naar huis. Boven het fjord hing in de verte een fikse bui.

Al varend gaat de klep al weer open.

In de dagen die volgden pakten we steeds in de ochtend een aantal dozen uit, en in de middag gingen we zwemmen. Omdat we de omgeving wilden verkennen, gingen we iedere keer naar een ander strandje.

Eerst een meertje.... (heel koud)

 toen in het fjord van Botngård...



En in het grote fjord bij Brekstad (met een fantastisch uitzicht)...



Conclusie: allemaal voor herhaling vatbaar.

In het laatste weekend voor de school begint, is er een voetvaltoernooi in het nabijgelegen Brekstad. Beide jongens doen mee. De eerste dag was super, lekker weer, kermis, in Brekstad allemaal kraampjes... Er zijn 122 teams aanwezig, er worden 248 wedstrijden gespeeld. Een enorme organisatie!

Team van Sytze...



team van Lieuwe...



Na afloop van de wedstrijd handen schudden...

....En na afloop: de medaille!

En tussendoor krijgen we ook wat mee van het feest er omheen.

Het team van Sytze speelt heel goed: ze gaan door naar de halve finale. De volgende dag wordt die om 8.10 gespeeld. Om 1/2 7 gaat de wekker. Oef!

Bij het schrijven van de blog krijg ik net via sms de einduitslag van de 1/2 finalewedstrijd door: gewonnen met 12-0! Om 11 uur gaan we kijken naar de finale, in de stromende regen. De laatste wedstrijd gewonnen. Een mooie wedstrijd, 6-3 voor FK Fosen, de club van Sytze. Ze winnen de beker van hun poule.