Vakantie voorbij

Het vakantiegevoel begint langzamerhand plaats te maken voor een vaag besef dat we hier echt blijven. Soms is dat een aangenaam gevoel. Toen ik vandaag aan het hardlopen was en genoot van de prachtige vergezichten voelde ik me koning te rijk. Op andere momenten ben ik er niet blij mee. Toen we in het begin de heuvel op liepen vond ik het iedere keer ge-wel-dig, het prachtige uitzicht, het mooie pad.... De afgelopen weken betrapte ik mezelf er regelmatig op dat ik geen zin had om alwéér die ‼←#‼¿▓Û:‼ berg omhoog te moeten.Wat meespeelde is, dat het weer regelmatig vreselijk was. Er was één dag dat ik drie keer kleddernat geregend ben. Niet leuk. Na de derde keer heb ik me die dag buiten de deur uitsluitend per auto verplaatst.
Tot dit weekeinde was het op zijn best wisselvallig. Toen werd het het prachtigste herfstweer dat je je maar kunt bedenken, en dat was het vandaag nog steeds.

Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen. Dank voor de creatieve oplossingen voor de vraag wat dit, in Noorwegen schier onmisbare, apparaat voor functie heeft.

Wat het niet is:
- een tijdbesparende bladblazer (4x meer capaciteit)
- een gezinsföhn (zou kunnen, interessante mogelijkheid)
- een stofzuigsysteem
- een apparaat voor erotische massage (gaan we uitproberen)
Het is wel: een schoenendroger!  Geschikt voor voetbalschoenen, gymschoenen, daagse schoenen, handschoenen.... Wanneer we ooit overwegen terug te keren naar Nederland, dan gaan we deze apparaten daar introduceren. Dit is een gat in de markt, wat ik je brom.

Maar nu weer over naar de belevenissen van de afgelopen twee weken.
Ook bij de kinderen was het enthousiasme van de eerste weken voorbij. In het begin was alles nieuw en spannend, nu moet iedereen meer doorbijten. Het is toch ons voorland om de komende tijd ons te moeten redden in een omgeving die ons meestal weliswaar goed gezind is, maar waarin je jezelf niet kunt uitdrukken op de manier waarop je gewend bent. Dat gaat niet meer over, en dat besef is bij ons allemaal aan het doordringen. Daar komt bij dat we twee weken terug een virus onder de leden hadden, waar we niet ziek, maar wel futloos van waren. Op een gegeven moment waren alle drie de kinderen thuis. Een bleef gelijk thuis, de anderen haalde ik beurtelings op, gedurende de dag. Het was erg gezellig, dat wel. Het leek ook wel alsof iedereen even op adem moest komen.

Ondertussen is iedereen weer opgeknapt, op Folmer na. Die loopt nog met een vervelend hoestje en is moe. Maar ja, dat laatste kun je op verschillende manieren verklaren...
Hij heeft vorige week 4 dagen cursus gehad. Hij had het vrijdag redelijk gehad.

Zo rond de tijd dat het virus hier rondwaarde was er een tijdje, dat de kinderen om de beurt geen zin hadden om naar school te gaan. Dat was best even zwaar.

Bij Lieuwe waaide het snel weer over. Hij heeft een juf die hij goed kan verstaan, en wat betreft de taal merk je bij hem dat hij al redelijk mee kan doen met waar de klas mee bezig is. Hoewel hij niet de steun heeft van een ander Nederlands kind in de klas, redt hij zichzelf in de groep goed. Dat is tenminste onze indruk. 's Middags wanneer hij uit school komt, is hij vaak wel versleten. Daar kunnen we aan merken dat de dagen op school erg intensief zijn. Lieuwe heeft ook al iedere dag huiswerk. Standaard lezen we iedere dag een bladzijde uit Tuba Luba, een leesboek met spannende verhalen. Wij lopen een dag voor op de anderen. Zo kunnen wij alvast samen met Lieuwe vertalen, zodat hij de volgende dag begrijpt waar de juf over leest. Ondanks dat Lieuwe regelmatig loopt te kreunen dat hij nu toch écht te moe is, om te lezen, lukt het meestal wel en heeft hij er ook wel plezier in.
Afgelopen weekend had Lieuwe een voetbaltoernooi in Vallersund. Vallersund is een dorp dat ligt op een schiereiland ten noorden van Botngård. Het toernooi was op het mooiste voetbalveld dat ik ooit gezien heb.

 
Verscholen tussen de rotsen kon je, hoewel de temperatuur rond de 10 graden was, daar rondlopen in een hemdje. Lieuwe heeft een paar wedstrijden gespeeld, en hij was helemaal verguld met zijn trofee, die alle deelnemers na afloop kregen. Die heeft een ereplaats in zijn kast gekregen.

 Ook Sytze pakte de draad vrij snel weer op, gelukkig. Hij heeft een mentor waar het goed mee klikt, en met een paar kleine veranderingen in de klas kwam het plezier snel weer terug. Bij het vak Mat og Helse (daar krijgen ze kookles) heeft de klas vorige week een paar heerlijke cakes gebakken voor de ouderavond. Prompt wilde Sytze thuis nog een keer zo'n cake bakken. Het was zo'n enorme chocolade-feestcake, voor een groot gezelschap.

 
Hij was verrukkelijk. We hebben er bijna een week van gegeten, en Folmer heeft ook nog een stuk meegenomen om uit te delen op zijn werk. We kunnen haast niet wachten tot de volgende kookles! Verder heeft hij een paar goede voetbalwedstrijden gespeeld. Vorige week in Trondheim, toen ben ik mee geweest. Na afloop lekker met zijn allen naar de McDonalds. En afgelopen weekend hier op hun eigen veld in Lysoysund. Het was prachtig weer, we zijn allemaal mee gegaan om te kijken en aan te moedigen.Het team heeft gewonnen, met 12-2.

Sytze is nr. 2 (linksvoor), in het zwart.

 Bij Anne Lieke moest er meer gebeuren. Zij had er last van dat ze vaak niet wist wat er van haar verwacht werd. Bij een aantal vakken had ze het gevoel dat het zinloos was dat ze erbij zat, wanneer ze niet begreep waar het over ging. Daar liep ze in vast. We hebben voorlopig afgesproken dat ik mee kom naar school voor de Noorse lessen en haar help. Deze week heb ik dat voor het eerst een paar keer gedaan, en dat beviel ons allebei goed. Zij had er veel aan, en ik vond het leuk om te doen. Voor een aantal andere lessen lezen we thuis ter voorbereiding eerst wat er de volgende dag behandeld gaat worden. Dat helpt ook. We verwachten dat ze nu haar draai wel snel zal vinden. Er gebeuren ook hele leuke dingen. De kooklessen zijn ook bij haar erg leuk. Ze heeft o.a. pannenkoeken gebakken. In die les hebben we haar groepsgenoten geleerd hoe je een pannenkoek om moet gooien.
 

 
Ze is afgelopen maandag naar een verjaardagsfeestje van een meisje uit haar klas geweest, dat vond ze erg leuk. En ze heeft ondertussen de tweede uitnodiging ook al te pakken voor een feestje komend weekend.
Anne Lieke heeft ondertussen haar eigen verjaardag ook gevierd. Dat was onze eerste verjaardag hier. We hadden 's middags een paar collega's van Folmer op bezoek voor thee met zelfgebakken taart, en 's avonds hebben we een door Anne Lieke gekozen verjaardagsmaal gemaakt en gegeten. Tussendoor hebben we geskyped met opa en oma, oma Hanneke en met Rein. Zo waren zij er ook bij. We waren het er allemaal over eens dat het 'anders' was, maar dat het een erg leuke verjaardag was geweest.Het verjaardagsfeest met kinderen komt nog.

Ook met voetballen gaat het goed. Ze vindt het leuk, en vorige week heeft Anne Lieke haar team de wedstrijd gewonnen. Hier boven spelen ze een wedstrijd tegen Rissa, ik weet niet meer precies wat de eindstand was. Rissa heeft gewonnen. Anne Lieke staat in het midden van de foto, achterin.
De voetbaltraining van Lieuwe en Anne Lieke is inmiddels binnen, in de ijshal. In de winter kunnen alle teams gewoon door trainen.

Er zijn gisteren kinderen op school geweest uit Zweden, in het kader van een uitwisselingsproject. De klas van Sytze is een dag met hen op stap geweest. Daarmee hebben ze na schooltijd geschaatst, gebowld en gegeten. Hij was erg enthousiast, vertelde dat hij een paar nieuwe vrienden had gemaakt. Ik kan me ook voorstellen dat dat kwam omdat hij in een groep met meerdere nationaliteiten minder in het nadeel was. Iedereen moest overschakelen op een andere taal om contact met elkaar te kunnen hebben. Na de herfstvakantie gaan ze met de hele klas naar Zweden, op bezoek bij de klas die gisteren hier was (een dag bus heen, een dag daar, een dag bus terug), en hij heeft er wel zin in.
In de klas van Sytze zijn ze bezig met een Samen-project. Volgende week mag er een groep van 12 leerlingen mee met 2 Samen op trektocht. Toen Sytze hoorde dat er een rendier geslacht zou worden bedankte hij. Dat was voor hem als recent ex-vegetariër een te grote stap.


Zelf ben ik nu een aantal keer naar de inloop-Noorse les geweest bij Stranda. Stranda is het beste te vergelijken met een welzijnsinstelling in Nederland. Onze houtvoorraad hebben we ook daar vandaan, er lopen veel geestelijk beperkte mensen rond die daar hun dagbesteding hebben. En er wordt dus Noors aan anderstaligen gegeven. Er is een groep gevorderden waar ik vrij goed tussen pas. In die groep zitten vrouwen (alleen in de beginnersgroep heb ik één man gezien) uit allerlei landen die hier gemiddeld twee jaar zijn. Ik ben in onze groep de enige Europese. Mijn deelname verloopt wat hap-snap, ik kom later en ga vaak eerder weg, omdat ik dan op school bij Anne Lieke moet zijn. Toch vond ik het deze week erg fijn om daar te zijn en mee te kunnen doen. Het is een interessante groep met vrouwen die allemaal hun eigen interessante verhaal hebben over hoe ze hier terecht zijn gekomen.

Afgelopen weekend hebben we intens meegeleefd met de gebeurtenissen in Haren. Via Internet was alles goed te volgen. Met verbazing hebben we gezien hoe een menigte een vergissing van een 16 jarig meisje aangreep om over haar rug heen te gaan feesten. Dat de lol er voor het feestvarken zelf al meer dan af was, kon die 4000 bezoekers van het afgelaste feest kennelijk niet deren. Wat kunnen mensen toch wreed zijn. Over die 40 onverlaten die een podium vonden om eens flink de beest uit te hangen, hebben we maar niet meer. Die lui hebben al veel meer aandacht gekregen dan goed voor ze is. Ik heb erg veel moeten denken aan het gezin van Merthe. De kinderen hebben bij onze kinderen op school gezeten, en de moeder van Merthe was een directe collega van mij. Pas op dinsdag had ik het gevoel dat ik weer terug in mijn normale doen was.

De katten zijn ondertussen ook gewend en kunnen naar buiten. Om Robbie waren we in het begin bezorgd. Wanneer we hem zijn gang lieten gaan, dan liep hij gelijk 4 straten verder. We hielden ons hart vast, we waren bang dat hij de weg naar huis niet meer kon vinden. Langzaamaan lieten we hem wennen en inmiddels gaat het goed. Hier ziet Snus een andere kat voorbij gaan.In een vorig leven is ze vast een eekhoorn geweest.

Afgelopen weekend zijn we naar Oxvoll geweest om schelpen te zoeken.

Nou, vooruit. Nog ééntje dan. Van het fjord waar we op uit kijken.

 

Het gewone leven

Het is twee weken geleden dat de blog is bijgewerkt. Van het voornemen om iedere week een update te schrijven, is deze keer niets terecht gekomen. We hebben onze handen vol gehad.
Er is nog steeds veel te regelen. Deze week kwamen de fødselsnummers binnen, en daarmee kunnen we telefoon aanvragen. Inmiddels lopen we allemaal (ja ook Lieuwe!) met een mobieltje op zak. Ze hebben hier namelijk de mogelijkheid om gratis een Fri Familie pakket te bestellen, waarmee alle gezinsleden gratis met elkaar kunnen bellen en sms'en en mms'en (nou heeft geen van ons ervaring met mms'en, eigenlijk zou ik niet eens weten wat het nou precies inhoudt, maar dat gaan we ontdekken.)  Sinds we allemaal rondlopen met een mobieltje, worden we allemaal regelmatig bestookt met sms'jes van Lieuwe, die zich de koning te rijk voelt met zijn nieuwe aanwinst. Logisch: zijn oudste broer mocht bij de gratie Gods een mobieltje toen hij 13 werd. Anne Lieke wordt vrijdag 11 en heeft nu al haar felbegeerde mobieltje, en Lieuwe loopt nu dus al met 8 jaar met zo'n ding op zak. Wat aantoont dat wanneer het gratis is, wij een stuk minder principieel blijken te zijn. Nou ja, niet alleen dat, natuurlijk. In een land waar de kinderen zich nog niet kunnen redden met de taal, is het toch wel handig om af en toe ruggespraak met je ouders te kunnen hebben. Iedereen was vandaag druk bezig met zijn mobiele toestel. Bij Anne Lieke en Sytze moest van alles geprogrammeerd worden, en Lieuwe ontpopte zich tot een frequent gebruiker. Hij stuurt regelmatig een sms met een vriendelijke groet ("hoi"). Of hij trekt zich even terug in zijn slaapkamer en belt dan om vervolgens te vragen hoe het met je gaat.

In Botngård is voor de snuffelaar een perfecte winkel: de Europris. Daar verkopen ze werkelijk van alles, van wc-borstels tot rubberboten, van kaftpapier tot noedels. Leuk om eens te zoeken naar iets dat nog aan je geluk ontbreekt, maar waar je je nog niet bewust van was. Toen we onderstaand apparaat in die winkel zagen, waren we helemaal verrukt. We hebben het gelijk aangeschaft. Weten jullie waar je het voor gebruikt en wat het is? Doe je er iets mee in de tuin, de auto, of in de badkamer? Nee, wij verklappen het nog niet. Stuur je suggestie via de mail naar ons, en de leukste inzendingen worden geplaatst. Volgende blog volgt de oplossing.

 

Vorige week was de laatste week die Folmer en ik samen thuis waren. Deze week is hij gaan werken. Hij is zich aan het inwerken op alles wat met afvoer, wegen, en kabels en leidingen te maken heeft. Deze week ging hij al op een avond op pad met een collega, om voorlichting te geven over aankomende veranderingen in de regelgeving waar de burgers van Lysoysund mee te maken gaan krijgen. Daar gaat de riolering vervangen worden: er wordt een scheiding aangebracht tussen schoon water (regen) en vuil water, dit heeft gevolgen voor de huisaansluitingen. Daat moeten de verschillende stromen al gescheiden worden. De burgers krijgen nu de kans om collectief de verandering nu al door te voeren, met praktische steun van de gemeente. Het is nog niet verplicht, maar je kunt op je klompen aanvoelen dat over een paar jaar de regelgeving weer aangepast gaat worden, en dan is het wel verplicht. Met dit soort veranderingen en overleg met burgers had hij in Nederland ook regelmatig te maken, en dat ging hier eigenlijk op dezelfde manier.

Dinsdag zijn met met het voetbalteam van Sytze op pad geweest. In plaats van de training gingen we på tur. We mochten vishengels meenemen, en wat te eten. We wisten van te voren niet goed wat we konden verwachten, en maakten ons wat zenuwachtig over wat we nou precies aan moesten trekken, en mee te eten moesten nemen. De bergschoenen van Sytze waren nog ingepakt een een van de vele dozen, en ook de regenkleren hadden we nog niet gevonden. Natuurlijk viel alles heel erg mee. Het was gewoon gezellig, er moest niet zoveel en er kon veel. Sytze liep gewoon op zijn gympen mee en deed daar absoluut niet moeilijk over, ik heb er geloof ik meer last van gehad dan hij. We wandelden met zijn allen naar een meertje, daar ging iedereen die een hengel had vissen, en daar at iedereen zijn meegebrachte eten op. Er werd wat gepraat en een vuurtje gemaakt, en we hebben zelfs een gevangen visje gegrild. Het was leuk om zo mee te maken, dit Noorse uitje.

 

 

 

Thuis stond ik er deze week ineens alleen voor. Dat was even wennen. Er kwam veel op me af. Een kapotte vloerverwarming waar een monteur voor kwam, de wintervoorraad hout (3 kuup) moest besteld en weggewerkt worden, zoals gezegd hebben we inmiddels mobiele telefoon, en ondertussen is er in huis nog veel wat niet op zijn plek staat of in een van de dozen in de garage zit (zoals Sytze zijn bergschoenen, die zijn ondertussen gelukkig terecht. De regenbroeken helaas nog niet.) En het ontbreken van routine bleek deze week onder andere toen Folmer op zijn werk door de schooldirecteur gebeld werd met het verzoek om geschikte kleren voor Lieuwe te komen brengen. En hij gaf dat weer door aan mij. We waren even vergeten dat Lieuwe "utenskole" had die dag, dat hebben de Noorse klassen een keer per week. Ze gaan dan, weer of geen weer, naar buiten. Volgens de Noorse opvattingen bestaat er geen slecht weer, alleen maar slechte kleren. Laten we maar zeggen dat Lieuwe die dag goede kleren nodig had. Bij gebrek aan een regenbroek ben ik toch maar even langs de winkel gegaan om een goeie te kopen.

De afgelopen week is het slecht weer geweest. Storm, veel regen en soms daalde de temperatuur overdag tot onder de 5 graden. Toen we zondag contact hadden met Nederland, hoorden dat het daar 26 graden was. Hier was het 4 graden. Vandaag was het overigens een stuk aangenamer, het wed 16 graden. Vorige week was er echter een warme dag. 's Avonds was er een weersomslag, die we vanuit de verte zagen aankomen.
Binnen een paar seconden veranderde de wind van bijna windstil naar storm.

 

Het leverde wel prachtige plaatjes op.

 

Afgelopen zatergdag gingen we naar Trondheim om inkopen te doen bij Ikea.  Terwijl we stonden te wachten op de veerboot schoten we in twee verschillende richtingen de volgende plaatjes.

Zittend achter de computer kijk ik uit het raam. Ik heb gezelschap!