Het gewone leven

Het is twee weken geleden dat de blog is bijgewerkt. Van het voornemen om iedere week een update te schrijven, is deze keer niets terecht gekomen. We hebben onze handen vol gehad.
Er is nog steeds veel te regelen. Deze week kwamen de fødselsnummers binnen, en daarmee kunnen we telefoon aanvragen. Inmiddels lopen we allemaal (ja ook Lieuwe!) met een mobieltje op zak. Ze hebben hier namelijk de mogelijkheid om gratis een Fri Familie pakket te bestellen, waarmee alle gezinsleden gratis met elkaar kunnen bellen en sms'en en mms'en (nou heeft geen van ons ervaring met mms'en, eigenlijk zou ik niet eens weten wat het nou precies inhoudt, maar dat gaan we ontdekken.)  Sinds we allemaal rondlopen met een mobieltje, worden we allemaal regelmatig bestookt met sms'jes van Lieuwe, die zich de koning te rijk voelt met zijn nieuwe aanwinst. Logisch: zijn oudste broer mocht bij de gratie Gods een mobieltje toen hij 13 werd. Anne Lieke wordt vrijdag 11 en heeft nu al haar felbegeerde mobieltje, en Lieuwe loopt nu dus al met 8 jaar met zo'n ding op zak. Wat aantoont dat wanneer het gratis is, wij een stuk minder principieel blijken te zijn. Nou ja, niet alleen dat, natuurlijk. In een land waar de kinderen zich nog niet kunnen redden met de taal, is het toch wel handig om af en toe ruggespraak met je ouders te kunnen hebben. Iedereen was vandaag druk bezig met zijn mobiele toestel. Bij Anne Lieke en Sytze moest van alles geprogrammeerd worden, en Lieuwe ontpopte zich tot een frequent gebruiker. Hij stuurt regelmatig een sms met een vriendelijke groet ("hoi"). Of hij trekt zich even terug in zijn slaapkamer en belt dan om vervolgens te vragen hoe het met je gaat.

In Botngård is voor de snuffelaar een perfecte winkel: de Europris. Daar verkopen ze werkelijk van alles, van wc-borstels tot rubberboten, van kaftpapier tot noedels. Leuk om eens te zoeken naar iets dat nog aan je geluk ontbreekt, maar waar je je nog niet bewust van was. Toen we onderstaand apparaat in die winkel zagen, waren we helemaal verrukt. We hebben het gelijk aangeschaft. Weten jullie waar je het voor gebruikt en wat het is? Doe je er iets mee in de tuin, de auto, of in de badkamer? Nee, wij verklappen het nog niet. Stuur je suggestie via de mail naar ons, en de leukste inzendingen worden geplaatst. Volgende blog volgt de oplossing.

 

Vorige week was de laatste week die Folmer en ik samen thuis waren. Deze week is hij gaan werken. Hij is zich aan het inwerken op alles wat met afvoer, wegen, en kabels en leidingen te maken heeft. Deze week ging hij al op een avond op pad met een collega, om voorlichting te geven over aankomende veranderingen in de regelgeving waar de burgers van Lysoysund mee te maken gaan krijgen. Daar gaat de riolering vervangen worden: er wordt een scheiding aangebracht tussen schoon water (regen) en vuil water, dit heeft gevolgen voor de huisaansluitingen. Daat moeten de verschillende stromen al gescheiden worden. De burgers krijgen nu de kans om collectief de verandering nu al door te voeren, met praktische steun van de gemeente. Het is nog niet verplicht, maar je kunt op je klompen aanvoelen dat over een paar jaar de regelgeving weer aangepast gaat worden, en dan is het wel verplicht. Met dit soort veranderingen en overleg met burgers had hij in Nederland ook regelmatig te maken, en dat ging hier eigenlijk op dezelfde manier.

Dinsdag zijn met met het voetbalteam van Sytze op pad geweest. In plaats van de training gingen we på tur. We mochten vishengels meenemen, en wat te eten. We wisten van te voren niet goed wat we konden verwachten, en maakten ons wat zenuwachtig over wat we nou precies aan moesten trekken, en mee te eten moesten nemen. De bergschoenen van Sytze waren nog ingepakt een een van de vele dozen, en ook de regenkleren hadden we nog niet gevonden. Natuurlijk viel alles heel erg mee. Het was gewoon gezellig, er moest niet zoveel en er kon veel. Sytze liep gewoon op zijn gympen mee en deed daar absoluut niet moeilijk over, ik heb er geloof ik meer last van gehad dan hij. We wandelden met zijn allen naar een meertje, daar ging iedereen die een hengel had vissen, en daar at iedereen zijn meegebrachte eten op. Er werd wat gepraat en een vuurtje gemaakt, en we hebben zelfs een gevangen visje gegrild. Het was leuk om zo mee te maken, dit Noorse uitje.

 

 

 

Thuis stond ik er deze week ineens alleen voor. Dat was even wennen. Er kwam veel op me af. Een kapotte vloerverwarming waar een monteur voor kwam, de wintervoorraad hout (3 kuup) moest besteld en weggewerkt worden, zoals gezegd hebben we inmiddels mobiele telefoon, en ondertussen is er in huis nog veel wat niet op zijn plek staat of in een van de dozen in de garage zit (zoals Sytze zijn bergschoenen, die zijn ondertussen gelukkig terecht. De regenbroeken helaas nog niet.) En het ontbreken van routine bleek deze week onder andere toen Folmer op zijn werk door de schooldirecteur gebeld werd met het verzoek om geschikte kleren voor Lieuwe te komen brengen. En hij gaf dat weer door aan mij. We waren even vergeten dat Lieuwe "utenskole" had die dag, dat hebben de Noorse klassen een keer per week. Ze gaan dan, weer of geen weer, naar buiten. Volgens de Noorse opvattingen bestaat er geen slecht weer, alleen maar slechte kleren. Laten we maar zeggen dat Lieuwe die dag goede kleren nodig had. Bij gebrek aan een regenbroek ben ik toch maar even langs de winkel gegaan om een goeie te kopen.

De afgelopen week is het slecht weer geweest. Storm, veel regen en soms daalde de temperatuur overdag tot onder de 5 graden. Toen we zondag contact hadden met Nederland, hoorden dat het daar 26 graden was. Hier was het 4 graden. Vandaag was het overigens een stuk aangenamer, het wed 16 graden. Vorige week was er echter een warme dag. 's Avonds was er een weersomslag, die we vanuit de verte zagen aankomen.
Binnen een paar seconden veranderde de wind van bijna windstil naar storm.

 

Het leverde wel prachtige plaatjes op.

 

Afgelopen zatergdag gingen we naar Trondheim om inkopen te doen bij Ikea.  Terwijl we stonden te wachten op de veerboot schoten we in twee verschillende richtingen de volgende plaatjes.

Zittend achter de computer kijk ik uit het raam. Ik heb gezelschap!