een huis in Botngård

Dit is het huis waar we gaan wonen. We trekken in de bovenverdieping.

Het huis van de andere kant.

 Dit is ongeveer het uitzicht wat we hebben van de woonkamer.





it is het huis waar we gaan wonen. We huren eerst de bovenverdieping en dan zien we als we daar zijn weer verder. Het heeft wat voeten in de aarde gehad om hier terecht te komen maar het is gelukt en we zijn erg blij dat we hier terecht komen. Het adres is Damhaugveien 5. Vanuit de woonkamer is het uizicht adembenemend. Je kunt het hele fjord uitkijken zo de Atlantische Oceaan op. Het bootverkeer van de oceaan naar Trondheim zie je langsvaren! Deze week hebben we ook onze verhuisdatum gepland. 30 Juili komt de transporteur om onze spullen te laden. 31 Juli vertrekken we richting de boot van Kiel naar Oslo. Woensdag 1 augustus zijn we dan in Botngård en onze spullen zijn er 2 augustus. Verder zijn we druk bezig met het opzeggen van allerlei abonementen,vereningingen, gas en licht en verzekeringen. Nu eerst weekend en volgende week maar eens rustig aan beginnen met inpakken. Nog een maand en dan is het zover!

Ons dorp vanuit de lucht

Hier "ons"dorp. Kijk rustig rond. Die grote grijze koepel is de ijsbaan, daarchter is de school van Sytze Anne Lieke en Lieuwe. Het gele gebouw in de vorm van een u ishet gemeentehuis waar ik (Folmer) aan het werk ga.

voorbereiding

Op het moment dat we deze we deze blog starten, is net ons huis verkocht, volgens een absoluut droomscenario. Huis stond 4 weken op Funda, de eerste kijkers komen op een vrijdag, maandag ligt er een bod. Gisteren hebben we de koop gesloten, we zaten bijna op de prijs die we met de makelaar als 'dat zou mooi zijn' hadden bedacht. De overdracht zal zijn half augustus, geplande vertrekdatum is 1 augustus. Wat wil je nog meer?
De week ervoor waren we in Bjugn, zo heet de gemeente waar we per augustus gaan wonen. Folmer heeft er een baan. En ook voor mij (Renske) zijn er leuke vooruitzichten. (Die heb ik voorlopig geparkeerd tot het moment dat we daar wonen en we allemaal min of meer geïnstalleerd zijn.) In de week dat we er waren hebben we een aantal huizen bekeken. Ondertussen zijn we tot te ontdekking gekomen dat een huis zoeken in Botngård niet gemakkelijk is.

In de week dat we er waren zijn de kinderen 3 dagen naar school geweest. Dat is hele goede stap geweest. De ontvangst was heel hartelijk. Vanaf dat moment zijn ze alle drie veel minder gespannen over hun nieuwe toekomst.
Sytze en Anne Lieke hebben beiden een leeftijdgenoot uit Nederland in de klas. Met beiden hebben ze in de week dat we er waren gespeeld.
Lieuwe had die steun niet, maar heeft ook nog niet de angst dat ze hem gek vinden. Hij communiceerde in de klas met armen en benen, en wisselde goedmoedige stompen uit met andere jongens. Dat is kennelijk internationale taal: de Noorse jongens deden hetzelfde bij hem. Na de tweede dag deelde hij aan het einde van de dag al mee, dat hij "al 5 vrienden in de klas had, waaronder een hele goede".

Een opening is altijd moeilijk

Per 1 augustus gaan we wonen in het dorp Botngard, in de gemeente Bjugn. Dat ligt allemaal op de noordkant van het Trondheimfjord. Folmer heeft daar en baan gevonden.

Hierbij nog eens een chronologisch overzicht van de Noorwegen perikelen. tot nu toe.

In 2006/2007 zijn we begonnen met het leren van de taal. De afgelopen weken vragen veel mensen aan ons: “’waarom Noorwegen?” En na enig nadenken moeten we zeggen, nou eigenlijk is dat eerder een keuze geweest gebaseerd op signalen vanuit de onderbuik dan dat we daar nou vreselijk bewust mee bezig zijn geweest. We vonden het een mooi land, en het tempo van leven leek er lager te liggen dan in Nederland. Ook dat leek ons fijn. In 2006 zeiden we tegen elkaar: “Als we willen verhuizen naar een Scandinavisch land, dan moeten we beginnen met het leren van de taal.” Voor ons lag het boekje van het SVIN (het instituut dan o.a. cursussen aanbiedt in de Scandinavische talen. We kozen voor Noors: we moesten een kruisje zetten in een van de hokjes. Eigenlijk is het daar begonnen. Vanaf dat punt hadden we gekozen voor Noorwegen, en in de jaren daarna zagen we geen reden om die keuze bij te stellen. In de eerste tijd was de wens om naar een schoon en rustig Scandinavisch land te gaan een negatieve. Na de crisis van de jaren ervoor was het niet zo verwonderlijk dat we weg wilden. Dat beseften we. De cursus Noors had ook als functie dat het ons lekker afleidde van de zwaarte van de dingen die toen speelden.

Na een jaar Noors geleerd te hebben en in januari op de jaarlijkse Scandinaviëbeurs van Placement (een bedrijf in Noorwegen dat contact legt tussen gemeentes in Scandinavië en geïnteresseerden) geweest te zijn, kwamen de plannen op een laag pitje te staan. Ik weet nog dat die beurs best een teleurstelling was. We hadden nergens een klik, en gingen naar huis met het gevoel dat we eerst zelf nog eens goed moesten naden ken over wat we daar dan wilden gaan doen. Folmer had het daarna te druk met het opzetten van zijn eigen bedrijf, om nog veel bezig te zijn met Noorwegen. In het jaar daarna ben ik pychologie gaan studeren, deels vanuit het idee dat ik in Noorwegen makkelijker aan de slag zou kunnen wanneer ik afgestudeerd psycholoog zou zijn.

In 2010 pakten we de draad van het Noors leren weer op. In de herfstvakantie zijn we naar Ål gegaan voor een intensieve cursus Noors, vanuit de gemeente hadden ze zowel voor Folmer als voor mij een aantal netwerkgesprekken geregeld. Bij Hallingdal Renovasjon, waar Folmer heenging, was er zelfs een vacature, een soort handhaversfunctie, waarbij hij bij bedrijven langs zou gaan om te controleren en te adviseren over hoe ze met hun afval omgingen. Dat was het moment dat Folmer de ‘klik’ kreeg. Hij had ineens een baan gevonden die hij helemaal zag zitten. Hij heeft gesolliciteerd, hoorde bij de laatste 3 geselecteerden, maar een Noor kreeg de baan.

In die tijd heb ik ook een paar keer gesolliciteerd. Ik vond de resultaten erg teleurstellend. Op één vacature, waar ik nota bene een netwerkgesprek had gehad, kreeg ik niet eens meer een bericht terug. Ik was toen net afgestudeerd en mijn eigen werkzaamheden moest ik weer oppakken en uitbreiden. Ik heb de Noorse plannen toen gelaten voor wat het was, wetende dat ik overal wel als psycholoog terecht zou kunnen, en dat ik waarschijnlijk meer kans op succes zou hebben wanneer we in Noorwegen zouden wonen.

Folmer bouwde zijn netwerk verder op. In mei 2011 is hij alleen een week naar Noorwegen geweest om te praten in verschillende gemeenten en bedrijven. Hij wilde weten waar er soortgelijke banen waren als bij Hallingdal Renovasjon. In veel gemeenten werden soortgelijke activiteiten activiteiten opgezet als in Hallingdal, omdat de landelijke regelgeving op het gebied van afval initiatieven noodzakelijk maakten.  In de zomervakantie zijn we met zijn allen nog in Ørje geweest, dat leek ons een ideale plaats. Dicht bij de Zweedse grens, dicht bij Oslo, bij allerlei bootverbindingen…. Alleen in Ørje liepen ze voor Folmer niet zo hard.

In december zeiden we tegen elkaar: ‘wanneer we naar Noorwegen willen, dan is het voor Sytze beter dat we voor de zomervakantie gaan’. Na de zomer zou hij naar het vervolgonderwijs gaan, we wilden hem niet twee grote veranderingen voorschotelen. Op dat zelfde moment gingen we ons huis aanpakken, na er bijna 11 jaar gewoond te hebben was ook de binnenkant wel aan een verfbeurt toe.
In maart kwam alles in een stroomversnelling. Folmer werd door Placement gevraagd voor een presentatie op een congres voor Noorse gemeenten, om te vertellen over zijn ervaringen als emigrant-in-spé. Ik ging mee. Kort van tevoren werd Folmer benaderd door een gemeente, dat er een vacature aan zat te komen, waar ze Folmer voor wilden hebben. En ineens stond er een tweede gemeente op de stoep, die belangstelling had voor Folmer. In een maand tijd reisden we twee keer naar Noorwegen, en we planden gelijk een derde keer om naar een van de twee plaatsen te reizen met de kinderen. Voor die tijd wilden we zelf eerst een besluit nemen over welke gemeente we ons wilden vestigen.

Het werd Bjugn, een van de projectgemeenten van Placement. Het dorp Botngård met zijn 1100 inwoners, leek ons een fijn dorp om te wonen, met goede voorzieningen. De ligging aan de zee/het fjord/de oceaan levert prachtige uitzichten op, en de bereisbaarheid is met 3 KLM vluchten goed.

Dit is het punt waar ons weblog begint. We hopen met dit blog het contact met iedereen die ons dierbaar is in Nederland op de hoogte te houden van onze belevenissen daar. En natuurlijk hopen we op reacties.